Cappella Calluna
Kleinkoor met een groot geluid

Winterconcert, 13 februari 2011

Our trust is in thee

Vijf eeuwen religieuze koormuziek uit Oost- en West-Europa

Tijdens het winterconcert brachten we een afwisselend programma met religieuze muziek uit verschillende stijlperioden. Zo zongen we Engelse anthems uit de Barok van Purcell en Blow, die in hun muziek met onverwachte chromatische wendingen een geweldige dramatische spanning weten te creëren. Ook stonden er werken uit de Renaissance op het programma: het 'Magnificat Octavi Toni' van Orlando di Lasso, waarvan de verzen beurtelings vierstemmig, en eenstemmig in het Gregoriaans worden gezongen. En in het motet 'Gaude Virgo' bleek het grote vakmanschap van Josquin des Prez. Hij maakte gebruik van verrassende ritmiek, verschillende combinaties van stemparen en muzikale tekstuitbeelding: als het over de hemelvaart van Christus gaat, beweegt de melodie zich uit de lage basregionen tot hoog in de sopraanpartij.

Van Gibbons voerden we het dubbelkorige Te Deum uit. Hierbij splitste het koor zich op en vertolkten beide koren beurtelings de tekst van deze lofzang. Joseph Haydn maakte aan het eind van zijn leven enkele succesvolle concertreizen naar Londen. Van hem zongen we de Engelstalige psalmzetting 'Maker of all'.

Het motet 'O sacrum convivium' , toegeschreven aan Pergolesi, wordt gekenmerkt door prachtige lange lijnen.

De twintigste eeuw was o.a. vertegenwoordigd met de Missa Hungarica van Emöke Tavasszy. Bij de traditionele Latijnse mistekst schreef zij muziek waarin oude Hongaarse melodieën zijn verwerkt, en ook ritmische patronen die aan de Hongaarse taal doen denken. Een ander Hongaars werk, eveneens twintigste eeuws, is de meeslepende Vrede-wens van Zoltán Kodály, Békesség-óhajtás. Als derde Hongaarse componist staat Arthur Harmat op het programma. Wij zingen van hem het indringende motet 'Exsurge, quare obdormis': 'Ontwaak, Heer, waarom slaapt U?'.

Intermezzo's

Frank Wakelkamp verzorgde intermezzo's op cello. Hij speelde een cellosuite van J.S. Bach en de cellosonate uit de 20e eeuw van George Crumb.